viernes, 30 de enero de 2009

Manifesto pola solidariedade



Chegou o dia. Hoxe o mundo dos blogues unímos as nosas forzas para facer chegar a todos os gobernos e a sociedade en xeral a inxustiza que supón que en pleno século XXI ainda haxa xente que morra de fame.


Chegou o momento de facernos notar i esperamos este manifesto de a volta ao mundo e se tomen as medidas necesarias para rematar coa fame no mundo.

Non quero deixar pasar esta ocasión para felicitar a Cornelius pola iniciativa posta en marcha e a toda a xente que fai posible a mesma.


Velaqui o texto completo:




-----------------------------------------------------------------------------------------------





QUEN SOMOS: Os que subscribimos este manifesto somos cidadáns no pleno uso dos nosos dereitos civís, e titulares da soberanía popular, da que emanan os poderes do Estado. Os asinantes dirixímonos a todos os cidadáns do mundo, coñecedores da situación de atraso, fame e enfermidade na que se atopa gran parte da poboación humana nun momento histórico, como o actual, no que se dispoñen dos suficientes medios políticos, económicos e científicos que puidesen solucionar estes problemas. Este manifesto ten vocación de universalidade, e vai dirixido a toda a humanidade, por iso a versión orixinal en español será traducida a diversas linguas, pois o noso propósito consiste en facer ouvir a voz da opinión pública nos lugares nos que se toman as decisións políticas e económicas do mundo.


A QUEN NOS DIRIXIMOS: Dirixímonos á clase política gobernante dos nosos países, composta por aqueles que eliximos, libremente, nunhas eleccións democráticas; así como aos máis altos mandatarios das Organizacións Internacionais, como a O.N.U. e aos Presidentes e Gobernos dos países máis ricos da terra.


MANIFESTÁMOSLLES:


1.- Que este texto ten a súa orixe na constatación da extrema situación de necesidade e de fame que sofre unha gran parte da poboación da Terra e na desigual e inxusta repartición de bens que existe actualmente no mundo.


2.- Que consideramos que dita situación é intrinsecamente perversa e non admisible nin moral nin eticamente, dado que todos os seres humanos nacen libres e iguais. Igualmente, temos presente que todos os cidadáns do mundo teñen eses dereitos desde o mesmo instante do seu nacemento e non como unha promesa futura cuxa conquista dependa da realidade política, social ou económica dos seus países.


3.- Que defendemos que é completamente inxusto, inmoral e un crime humanitario punible ante os tribunais internacionais e a Historia que, en pleno Século XXI, existan seres humanos que pasen fame no mundo, e que morran por iso. Que é un agravante dese crime que, existindo as leis internacionais suficientes, así como os medios técnicos, económicos e científicos para corrixir devandita situación, os que exercen o poder no mundo non leven a cabo as accións necesarias para solucionar o que xeracións futuras cualificarán de verdadeiro xenocidio no que serán culpables todos aqueles que, tendo os medios para solucionar o problema, non os empregaron. 4.- Que consideramos que esta inxusta situación é contraria ao dereito Natural, aos Dereitos humanos e ás normas da máis elemental ética, e entendemos que chegou o momento de que a voz da opinión pública esixa dos seus gobernantes o final de tal estado de cousas.


5.- Que o presente manifesto non é un manifesto utópico; e que tampouco é un manifesto político, nin se pretende co mesmo a instauración dunha nova orde política ou socio-económico mundial, nin ningún menoscabo do tecido empresarial, sanitario e social do mundo desenvolvido, senón a máis elemental xustiza cos desfavorecidos.


POR TODO ISO, ESIXIMOS aos nosos GOBERNANTES:


1.- A adopción de medidas inmediatas e urxentes para paliar tal situación de fame, enfermidade e desnutrición no terceiro mundo. Consideramos que tales medidas non constitúen unha utopía, senón que son perfectamente viables e posibles.


2.- Manter o compromiso de cumprir os Obxectivos do Milenio que, establecidos por Nacións Unidas no ano 2000, definen os principios aos que ha axustarse a actuación dos paises e do sistema económico internacional para superar, co horizonte fixado en 2015, as inxustizas que afectan á humanidade.


3.- A realización de accións solidarias sistemáticas cos países máis desfavorecidos e que se estableza unha orde lóxica e humana de prioridades na política económica, con proxectos intelixentes que creen riqueza e postos de traballo nos países pobres, facilitando un desenvolvemento sustentable e un progreso que lles axude, ademais, á consolidación dunha rede sanitaria, económica e social estable que faga imposible o retorno á situación de partida e favoreza a consolidación dun réxime político interno democrático.


4.- Que se tomen as medidas necesarias para que os países ricos destinen unha parte dos seus orzamentos á creación de riqueza e de empresas nos países máis desfavorecidos; así como a adopción dun acordo internacional, que debería subscribirse na ONU de obrigado cumprimento para os países desenvolvidos.


5.- A implantación dun código ético que regule a estratexia das empresas multinacionais, así como a eliminación dos paraísos fiscais e a aplicación da taxa Tobin ás transaccións comerciais internacionais, que permita crear un fondo de solidariedade xestionado por Nacións Unidas.


6.- Non aceptaremos simples declaracións de principios que non se traduzan en políticas concretas. En definitiva, APELAMOS ao sentido da xenerosidade e da humanidade de todos, e fundamentalmente da clase política internacional.


Desde a terra que espera e cre firmemente na Solidariedade que constrúa un mundo mellor e máis xusto, a 30 de xaneiro de 2009""





------------------------------------------------------------------------------------------------





MANIFIESTO POR LA SOLIDARIDADQUIENES SOMOS:Los que suscribimos este manifiesto somos ciudadanos en el pleno uso de nuestros derechos civiles, y titulares de la soberanía popular, de la cual emanan los poderes del Estado.Los firmantes nos dirigimos a todos los ciudadanos del mundo, conocedores de la situación de pobreza, hambre y enfermedad en la que se encuentra gran parte de la población humana en un momento histórico, como el actual, en el que se disponen de los suficientes medios políticos, económicos y científicos que pudieran solucionar estos problemas.Este manifiesto tiene vocación de universalidad, y va dirigido a toda la humanidad, a cada ser humano que habita el planeta, para que tome conciencia de la terrible situación a la que se enfrentan millones de personas y de alguna manera actúe en consecuencia para terminar con esta insostenible situación. Por ello la versión original en español será traducida a diversas lenguas, pues nuestro propósito consiste en hacer oír la voz de la opinión pública en los lugares en las que se toman las decisiones políticas y económicas del mundo.


A QUIÉN NOS DIRIGIMOS:Nos dirigimos a la clase política gobernante de nuestros países; así como a los más altos mandatarios de las Organizaciones Internacionales, tales como la Organización de las Naciones Unidas, y a los Presidentes y Gobiernos de los países más poderosos económicamente de la Tierra.


LES MANIFESTAMOS:


1.- Que este texto tiene su origen en la constatación de la extrema situación de necesidad y de hambre que sufre una gran parte de la población de la Tierra y en el desigual e injusto reparto de bienes que existe actualmente en el mundo. Entendemos que la ecuanimidad y la armonía en el mundo tienen por base el reconocimiento de la dignidad intrínseca y de los derechos iguales e inalienables de todos los miembros de la familia humana, por lo cual es inadmisible que una gran parte de la población mundial tenga que enfrentarse a una realidad tan precaria, a tal grado de injusticia y desigualdad, a tanta hambre, pobreza y desnutrición.


2.- Que consideramos que dicha situación es intrínsecamente perversa y no admisible ni moral ni éticamente, dado que todos los seres humanos nacen libres e iguales. Igualmente, tenemos presente que todos los ciudadanos del mundo tienen esos derechos desde el mismo instante de su nacimiento y no como una promesa futura cuya conquista dependa de la realidad política, social o económica de sus países.


3.- Que defendemos que es completamente injusto, inmoral y un crimen humanitario punible ante los tribunales internacionales y la Historia que, en pleno Siglo XXI, existan seres humanos que pasen hambre en el mundo, y que mueran por ello. Que es un agravante de ese crimen que, existiendo las leyes internacionales suficientes, así como los medios técnicos, económicos y científicos para corregir dicha situación, los que ejercen el poder en el mundo no lleven a cabo las acciones necesarias para solucionar lo que generaciones futuras calificarán de verdadero genocidio en el que serán culpables todos aquellos que, teniendo los medios para solucionar el problema, no los hayan empleado.


4.- Que consideramos que esta injusta situación es contraria al Derecho Natural, a los Derechos Humanos y a las normas de la más elemental ética, y entendemos que ha llegado el momento de que la voz de la opinión pública exija de sus gobernantes el final de tal estado de cosas.


5.- Que el presente manifiesto no es un manifiesto utópico; y que tampoco es un manifiesto político, ni se pretende con el mismo la instauración de un nuevo orden político o socio-económico mundial, ni ningún menoscabo del tejido empresarial, sanitario y social del mundo desarrollado, sino la más elemental justicia con los desfavorecidos.


POR TODO ELLO, EXIGIMOS A NUESTROS GOBERNANTES:


1.- La adopción de medidas inmediatas y urgentes para paliar tal situación de hambre, enfermedad y desnutrición en el tercer mundo. Consideramos que tales medidas no constituyen una utopía, sino que son perfectamente viables y posibles.


2.- Mantener el compromiso de cumplir los Objetivos del Milenio que, establecidos por Naciones Unidas en el año 2000, definen los principios a los que ha de ajustarse la actuación de los países y del sistema económico internacional para superar, con el horizonte fijado en 2015, las injusticias que aquejan a la humanidad.


3.- La realización de acciones solidarias sistemáticas con los países más desfavorecidos y que se establezca un orden lógico y humano de prioridades en la política económica, con proyectos inteligentes que creen riqueza y puestos de trabajo en los países afectados, facilitando un desarrollo sostenible y un progreso que les ayude a la consolidación de una red sanitaria, económica y social estable que haga posible el retorno a una situación de partida igualitaria.


4.- Que se tomen las medidas necesarias para que los países ricos destinen una parte de sus presupuestos a la creación de riqueza, de empresas y de fuentes de trabajo en los países afectados; así como la adopción de un acuerdo internacional, que debería subscribirse en la ONU de obligado cumplimiento para los países desarrollados.


5.- La implantación de un código ético que regule la estrategia de las empresas multinacionales, así como la eliminación de los paraísos fiscales y la aplicación de la tasa Tobin, ú otra similar, a las transacciones comerciales internacionales, que permita crear un fondo de solidaridad gestionado por Naciones Unidas.


6.- No aceptaremos simples declaraciones de principios que no se traduzcan en políticas concretas. En definitiva, APELAMOS al sentido de la generosidad y humanidad de todos, y fundamentalmente de la clase política internacional económicamente poderosa.


Desde la tierra que espera y cree firmemente en la Solidaridad que construya un mundo mejor y más justo, a 30 de enero de 2009"

miércoles, 28 de enero de 2009

O meu primeiro meme traste

Despois do encargo de LM botome mans á obra para configurar o meu primeiro meme do traste galego.

Eu que son de Carballedo podía sortear unhas landras, pero como o seu sabor soio ten gracia dentro dun porco celta, e os cocidos xa se fan ben en Lalín, eu propoño como produto de referencia unha posta de "carne ao caldeiro". Claro que quen gañe vai ter que vir á feira de Castro a comela posto que enviandoa xa non ten gracia.

Velai o premio: unha visita a Carballedo para probar no situ unha boa posta de carne ao caldeiro o dia de feira.

E quen ha de seguir co privilexio de ser "trasteador" de honra?

1. Chousa, que ten moita gaña de falarnos do pan de Antas, ou equivocome?

2.Artabria, que entre o aburrida que está e o mal que a atende o medicucho precisa un cambio de aires axiña

3.Raposo, que a min tenme pinta que de boas comidas entende un rato largo.


Comentade e entraredes no sorteo deste prestixioso premio. Por certo, con isto imos gañar un par de kiliños.

lunes, 26 de enero de 2009

Os pobres ou ricos deste país.



Reproduzo textualmente un correo destes que se envia sin saber moi ben de onde sae, nin porque, nin para quen, nin de que maneira, pero que ao cabo de un chisquiño chega á caixa de entrada dos nosos xestores de correo.


Trata con unha gran claridade o porque en España somos ricos, ¿ou pobres?. E a mín que me gusta a claridade digo igualmente que ten toda a razón, ¿ou non?.


Non sei se a realidade económica de EE.UU se pode empregar como exemplo neste momento, pero plasma a nosa dun modo maxistral. A ver que vos parece:








Le envié a un amigo que vive en EE.UU. un e-mail con una pregunta:¿Por qué somos pobres los españoles?
Esta fue su respuesta desde EE.UU.:
Hola, cómo se ve que los árboles no te dejan ver el bosque….
¿Cómo puedes llamarte pobre, cuando eres capaz de pagar por un litro de gasolina más del triple de lo que pago yo? ¿Cuando te das el lujo de pagar tarifas de electricidad, de teléfono y móvil un 80% más caras de lo que me cuestan a mí? ¿Cómo puedes llamarte pobre cuando pagas comisiones por servicios bancarios y tarjetas de crédito el triple de lo que aquí nos cuestan, o cuando por un auto que a mi me cuesta 2.000 dólares ustedes pueden pagar el equivalente a 20.000 dólares?
¿Por qué ustedes sí pueden darse el gusto de regalarle 18.000 dólares al gobierno y nosotros no?
¡NO TE ENTIENDO!
Nosotros, los habitantes de Florida, somos pobres. Por eso el Gobierno Estatal, teniendo en cuenta nuestra precaria situación financiera, nos cobra sólo el 2% de IVA (más otro 4% que es Federal; total = 6%) Y no el 16% como a ustedes los ricos que viven en España.
Además, son ustedes los que tienen “Impuestos de Lujo” como son los impuestos por gasolina y gas, por alcohol, cigarros, cigarrillos, cerveza, vinos, etc. que alcanza hasta el 320% del valor original, y otros como: Impuesto sobre la renta (impuesto sobre el sueldo), impuesto sobre automóviles nuevos, impuesto a los bienes personales, impuesto a los bienes de las empresas, impuesto por uso del automóvil (de circulación). Y dichoso que todavía os dais el lujo de pagar un 16% de IVA por estos impuestos, además de todos los trámites y pagos nacionales y municipales (tasas).
Porque si ustedes no fueran ricos, ¿qué sentido tendría tener unos impuestos Nacionales, Autonómicos y Locales, de ese calibre?
¿POBRES?, ¿de dónde?
Un país que es capaz de cobrar el IMPUESTO A LAS GANANCIAS Y A LOS BIENES PERSONALES por adelantado (mediante retenciones) como España, necesariamente tiene que nadar en la abundancia, porque considera que los negocios de la nación y de todos sus habitantes siempre tendrán ganancias a pesar de saqueos y asaltos, mordidas, terremotos, sequía, invierno, corrupción, saqueo fiscal e inundaciones y por supuesto seguro que todos deben ganar muchísimo.
Los pobres somos nosotros, los que vivimos en USA y que NO pagamos impuesto sobre la renta si ganamos menos de 3.000 dólares al mes por persona (más o menos 2.200 €). Vds. tienen además el IBI, impuestos de basuras, impuestos sobre el consumo de Agua, Gas y Electricidad.
Y allí pagan seguridad privada en bancos, urbanizaciones, municipales, etc. mientras que nosotros nos conformamos con la pública. Allí hasta envían a los hijos a colegios privados, y mire si seremos pobres aquí en EE.UU., que las escuelas públicas nos prestan los libros de estudio previendo que no tenemos con qué comprarlos.
A veces me asombra la riqueza de los españoles que piden un préstamo cualquiera, y son capaces de pagar el 8% mensual de intereses, como mínimo. No como aquí, que apenas llegamos al 8% anual (generalmente 7.8%), justamente porque NO estamos en condiciones de pagar más.
Supongo que, como todo rico, tiene un auto y que está pagando un 8% ó 10% anual de seguro; si le sirve de información, yo pago sólo 245 dólares por año. Y como les sobra el dinero, ustedes si pueden efectuar pagos anuales en concepto de eso que ustedes llaman IMPUESTO DE CIRCULACION, (a parte de la ITV , zona verde, zona azul, aparcacoches forzosos, etc. mientras que acá nosotros no podemos darnos esos lujos y pagamos 15 dólares anuales por el STICKER sin importar qué modelo de auto conduzcas, pero claro, eso es para gente de recursos).
¡¡¡ ESO ES SER RICO!!!
Ser rico, es tener 86.000 concejales, casi 9.000 alcaldes, 17 Presidentes de Autonomías, casi 1.600 parlamentarios autonómicos, 350 diputados en Cortes, 300 Senadores, 200 parlamentarios en Estrasburgo, una Casa Real, 20 Ministros y todos sus adláteres (paradójicamente a menor rango, mayor sueldo, hay alcaldes que ganan mas que el presidente del Gobierno), todo esto para un país tan pequeño como el suyo.
¡¡¡ ESO ES SER RICO!!!
Vamos, se quedaron en ESPAÑA porque son RICOS. Somos los pobres como yo los que nos vinimos a probar suerte a otros lados.
Bueno, le mando un abrazo y ahí luego me cuenta cómo les va con el nuevo presupuesto, lo que sí es seguro es que les aumentarán más los impuestos. Pero no se preocupen, que la inflación se los va a diluir.
Pero bueno eso es lo de menos cuando se tiene el dinero para pagarlos. Y tengan por seguro que en el próximo discurso le van a dar un tremendo aplauso a su presidente.Además eso es lo que hay que pagar por vivir en la 8ª potencia mundial, el mejor lugar del mundo y tercero donde la gente se siente más feliz del planeta.
Un saludo:Su pobre amigo inmigrante.
Foto: Bullicio debido á bonanza económica do noso país.

jueves, 22 de enero de 2009

A SGAE e o seu canón (outra vez).


Vinte dias despois de haber tocado o tema do abusivo cánon da SGAE (podes velo neste enlace), volto a retomalo xa que na edición de hoxe do diario Atlantico aparece unha entrevista co presidente da SGAE onde se toca o tema da piratería e o intercambio de arquivos a través de internet.

Moi comedido nas suas palabras, asegura que hay que tomar medidas directas e sancionar a quen cometa o delito da piratería. Moi ben, estamos dacordo nesa idea, pero claro, do cánon non dí absolutamente nada.

Tendo en conta que se cheguen a adoptar unhas medidas como as que él propón no noso país, e parece que vai ser pronto según se desprende das suas palabras, toda vez que o cánon ven a paliar os efectos negativos que a pirateria reporta á propiedade intelectual, supoño que este cánon habería que acabar con él.

Si tendo os medios para poder penalizar a quen realice copias ilegais, se sigue facendo pagar a xustos por pecadores, como está pasando actualmente, estariamos ante a tomadura de pelo do século.

Claro que a determinados "autores" ialle caer isto coma unha patada nas tablas redondas. Aqueles cuxa vena artística se atopa atrofiada pola consecución do diñeiro fácil procedente do inxusto cánon ao que nos vemos sometidos todos, que se adoptaran medidas para acabar coas prácticas ilegais que dan soporte e xustificación á sua percepción, farialles temblar as pernas coma se de varas verdes se tratara.

En fín, espero que das palabras do presidente da SGAE se desprenda unha verdadeira vocación por solventar o problema que para todos supón a piratería, incluído o cánon inxusto que eles propugnaron no seu momento.

E de novo volvo a publicar unha foto, da cal eu son autor, e coa cal podedes facer con ela o que vos plazca, e ainda que pareza incrible, GRATIS.

martes, 20 de enero de 2009

Xa teño "50 e tantos".



Foi un dia de primaveira, aló por terras catalanas, do ano 1957, cando vin as primeiras raiolas de sol, pasando a formar dun modo irrefutable da historia deste país.
E vaia historia, pois eu mais os outros 800.000 irmáns meus, formamos parte da vida de outras tantas familias españolas, de norte a sur, de este a oeste. Uns eran mais grandes, outros mais pequenos; uns eran mais largos, outros mais curtos, uns con mais retranca (igual que o marido de Soraya), outros mais serios; uns con mais rodaxe, outros con menos; pero todos cunha forza e cun talento fora de toda dúbida.
A nosa utilidade puxose de manifesto en que case todos os españois adultos tiveron algunha historia ou anecdota connosco, e sempre tentamos non deixar a ninguén tirado ainda que a veces non o podiamos conseguir.
Por corredoiras con miles de curvas e centos de baches, por camiños cheos de bulleiro, sempre cos mesmos zapatos, e sen decaer o noso animo e mais dos que levabamos ás costas, fomos capaces de pintar millons de sorrisos nas facianas de case todos.
Tan só quedamos 10.000 con vida e xa somos toda unha institución. Ala por onde pasamos causamos admiración, e non é para menos, porque "cincuenta e tantos" xa son moitos anos.
Sempre formaremos parte de historia de España e dos españois, i esperamos ser recordados sempre.

FDO. O SEAT 600

viernes, 16 de enero de 2009

Útiles de Internet


Para os que non o saiban, o dominio de internet .tk pertence a un arquipelago de illas situadas no pacifico sur, chamadas Tokelau, cunha poboación adicada sobre todo á pesca e á agricultura.


Pois ben, esta nación ofrece gratuítamente o seu dominio territorial a calquer internauta do mundo que teña xa unha paxina hospedada nalgún sitio web (por exemplo, Blogger).


Calquera pode crear, en dous sinxelos pasos, o seu dominio "www.o_que_ti_queiras.tk" de forma gratuíta, sempre e cando a dirección non a empregara ninguén. Terás asimesmo direccións de correo electrónico para o teu uso con ese dominio persoal.


Este dominio territorial de internet está xestionado por unha ONG, e os fondos recadados pola sua explotación (publicidade, donacións, rexistros de pago, etc.) destinanse ao desenvolvemento da sociedade de Tokelao, proporcionandolle ingresos á sua poboación.


Empregando un dominio .tk, aparte da utilidade para o internauta, estas contribuíndo a unha causa xusta. Podes ver o facil que é crear un dominio persoal gratuíto no link situado no lateral deste blog.


Outro tema, que a min me pareceu curioso e útil, é o dun tipo de letra para empregar nos nosos documentos que nos permite aforrar, en relación con outro tipo calquera, ata un 20% de tinta de impresora, que non é barata, por certo. É un tipo libre e gratuíto, que se pode descargar dende a sua paxina web. Para saber mais sobre este tipo de letra, ou para descargala, podes consultar este link. Aparte de aforrar diñeiro, que sempre se agradece, e non só en momentos de crise, estamos beneficiando o medio ambiente, sempre necesario.


De todos modos a mellor práctica para aforrar e coidar o medio ambiente sigue sendo o de imprimir o que sexa totalmente necesario.


Espero que vos sexan útiles a todos.
Foto: Illa de Tokelau

jueves, 15 de enero de 2009

Mais curiosidades


E seguindo cos letreiros curiosos, a este non hai moito mais que engadirlle, pois fala por sí solo. O PIPICÁN, coa breve explicación de porqué se gasta o diñeiro público neste trebello.

Iso sí, a crise nótase moi presente posto que o trebello estaba baleiro. Non tiña o papel hixienico nin a bolsiña para meter a "caquita".

I eso que me gustaria ver a Bustamante utilizando o PIPICAN co seu canciño, pero non foi posible.

En fin, unha pequena axuda para manter o noso medio limpo, ainda que eu o considere un despilfarro, posto que a xente non necesita trebellos destes, senon estar suficientemente concienciados como para non ensuciar as ruas, parques, xardíns e demais.
Foto: Fala por sí sola.

martes, 13 de enero de 2009

Confusión


Pois eu, como son de Lugho, entrei ahi e pedín un viño e unhas rabas de calamar. E o home era tan simpático que ata me ia por eles á cociña da sua casa, e todo.
En fin, como din os entendidos do marketing, non hai coma as mensaxes directas e impactantes; pero tanto, tanto!

Foto: Zapateiro (non é o mote dunha tasca) de San Vicente de la Barquera

martes, 6 de enero de 2009

Dia de Reis

Non sei que tal se portaron os reis magos con vós. Imaxino que non vos tocou a loteria polo que seguro que algún agasaio vos deixarían, algún mimiño, algunha pizquiña de comprensión por parte de alguén.
Eu estou un pouco decepcionado posto que, como sempre á hora de comer, voltan a ensinar un dia mais a masacre que se está a cometer en Gaza e onde, coma sempre, os mais perxudicados son os cativos. Crios chorando, sangrando, aferrandose a un aloumiño de vida que lles queda, e se consiguen seguir adiante, maña será outro dia de caos, de incertidume, que ninguén entende, pero eles menos.
É incrible ver como un tenente coronel xudio explica á televisión o porque desa barbarie (en perfecto castelán posto que o falaba moi ben): "E que os terroristas escondense entre a población civil e utilizana para salvarse eles", dixo. Excusa bastante burda da reacción de Israel a un ataque terrorista.
Nosos nenos disfrutan dunha vida comoda, fronte á loteria de vivir que estan a xogar os nenos palestinos, e non a xogan porque queiran senon porque lle-lo impoñen. Un macabro sorteo onde os cativos teñen case toda-las papeletas.
Se hoxe é o dia de agasallar e pedir desexos o meu está claro: que nunca un neno volva a sufrir o sensentido dunha guerra.
Feliz dia de reis a todos.

sábado, 3 de enero de 2009

A SGAE e o seu cánon

De todos é coñecido a existencia do canon dixital por copia privada, que eu considero o equivalente legal ao imposto revolucionario. Independentemente de que estemos de acordo con él ou non, de que as leis se poidan sacar adiante con un diálogo entre todas as partes implicadas ou por facerlle caso á un puñado de actores e demais integrantes "progres" do mundiño da farandula (definición de SGAE), estamos ante unha norma que ten o rango de lei e polo tanto hai que cumplir sen rechistar.
E vaia se a cumprimos, pois cada vez que mercamos unha impresora para reproducir, por exemplo, este texto que ledes pagas un cánon que vai dende os 8 aos 10 euros. Se merco unha grabadora de CD ou DVD para gardar os traballos que eu faga pago un cánon de 3,40 euros, iso sí, non sin antes pagar un canon de 0,22 euros mais polo CD que necesito para poder grabar as miñas cousas. Por unha tarxeta de memoria que eu necesito para gardar as miñas fotos que eu fago coa miña camara pago un cánon de 0,30 euros. E para poder decirlle a meu fillo que o quero cando non estou preto del teño que mercar un telefono mobil que me vai supoñer o desembolso dun cánon de 1,10 euros.
Polo tanto, e despois de pagar relixiosamente este cánon criminal e indiscriminado, sen nengún tipo de mesura nin de rigor, simplemente con un mero afán recadatorio por parte de unhas sociedades intermedias que son as que fan con estes fondos o que lles peta sen nengún tipo de control público, eu xa teño dereito a facer copias, non só das miñas obras (que xa era o que faltaba, vamos), senon tamen das obras de outros autores que eu merco pero que por problemas de soporte desexo ter noutros formatos ou por duplicado. E dicir, se non pago este canon sería un criminal, pero como o pago, posto que non me queda outro remedio, xa non o son posto que esa actividade antes criminalizada agora xa está ben vista.
E mentres eu xa poido estar tranquilo posto que non estou delinquindo, outros repartense os fondos recadados coa aportación de toda a sociedade, fondos de orixe pública, e como dixen antes, sen ningún tipo de control, cuns criterios que non son transparentes, e cunha sonrisiña na boca.
Eso si, ainda teñen os santos atributos de, coa excusa de combartir a reproducción "non autorizada" de obras das que son autores, de introducirse nunha celebración privada cunha cámara oculta para facerlle pagar outro chisquiño de cánon a un restaurante. E ademais téñenos tan grandes que son capaces de aportar ese video totalmente ilegal como proba nun xuizo.
Afortunadamente neste país temos un sistema xudicial consolidado e independente que lles para os pes a todo este grupo de buitres carroñeiros que por onde pisan non volve nace-la herba.
E mentres tanto, vos tranquilos, que como pagades xa podedes cometer un delito con total impunidade.
Disfrutade desta imaxe, se a queredes copiar, facedeo, se a queredes publicar, publicadea, se queredes empregala para enriquecervos, empregadea. E non pagedes nada nin ao seu autor nin aos autodenominados representantes dos autores de España. Bueno, a estes últimos non lles pagedes mentres poidades.
Feliz ano 2009 a todos.
http://www.todoscontraelcanon.es/